آذرگوی شهابی است که از قدر ظاهری ۴− (حدود درخشندگی ناهید) درخشان تر است. آذرگوی‌ها چگالی کمی دارند و هنگام برخورد با جو زمین، سرعتی بین ۱۱ تا ۷۲ کیلومتر در ثانیه دارند.
یک آذر گوی به قدر ۴- تکه آهن و یا سنگی به وزن ۵۰ گرم است. برای آنکه آذرگویی با نورانیت شدید مثلاً از قدر ۱۲- دیده شود وزنش حتماً باید ۳ تا ۵ کیلو گرم باشد. چنین آذر گویی حتماً به زمین می‌افتد در واقغ شهابهایی نورانیتر از قدر ۸- بدون شک خود را به زمین می‌رسانند.
نورانی‌ترین آذر گویی که تاکنون مشاهده و ثبت شده‌است شهابی از قدر تقریبی ۲۲- (به نورانیت خورشید) بوده‌است که در شب ۱۳ آذر ۱۳۵۱ آسمان منطقه سوماوا در کشور چک را برای مدتی روشن کرد. متاسفانه هیچ تکه‌ای از این آذر گوی یافت نشد. آذر گوی‌های نورانی گاهی چنان منفجر می‌شوند که چیزی از آنها باقی نمی‌ماند و آنها را بولید می‌نامند.
